Новости

Уважаемые родители, для многих из нас лето - это самое долгожданное и любимое время года. И взрослым, и детям нравится резвиться на зеленой мягкой травке, греться под теплыми солнечными лучами. Вот и настала летняя пора, когда все стремятся за новыми незабываемыми впечатлениями на отдых на дачу, дома, прогулки в летний лес и на тёплую речку с песчаным берегом.При этом не над забывать об опасности,которая поджидает вас и ваших детей в это время года.

Лета характарызуецца нарастаннем рухальнай актыўнасці і павелічэннем фізічных магчымасцяў дзіцяці, якія, спалучаючыся з падвышанай дапытлівасцю і імкненнем да самастойнасці, нярэдка прыводзяць да ўзнікнення небяспечных сітуацый.

Папярэджанне дзіцячага траўматызму - адна з самых актуальных праблем нашага часу. За жыццё і здароўе дзяцей адказваюць дарослыя, і ў першую чаргу менавіта бацькі павінны стварыць бяспечныя ўмовы жыццядзейнасці дзяцей у летні перыяд, сфарміраваць у іх навыкі бяспечных паводзін і ўменні прадбачыць наступствы небяспечных сітуацый.

Галоўнае, што павінны памятаць бацькі - ні пры якіх абставінах не пакідаць дзіця без нагляду. Абараніць сябе і сваіх дзяцей ад шматлікіх праблем, якімі можа сутыкнуцца сям'я, можна пры ўмове сталага клопату аб бяспецы.

Многія меры па забеспячэнні бяспекі дзяцей могуць здацца элементарнымі, аднак з дзіцем дашкольнага ўзросту неабходна разбіраць і абмяркоўваць на першы погляд правіны паводзін, якія здаецца вельмі простымі.

Неабходна вылучыць некаторыя правілы паводзін, якія дзеці павінны выконваць няўхільна, бо ад гэтага залежаць іх здароўе і бяспека.

Бяспека паводзін на вадзе

Галоўная ўмова бяспекі - купацца ў суправаджэнні кагосьці з дарослых. Неабходна растлумачыць дзіцяці, чаму не трэба купацца ў незнаёмым месцы, асабліва там, дзе няма іншых адпачывальнікаў. Дно вадаёма можа ўтойваць нямала небяспек: затоплены корч, вострыя аскепкі, халодныя ключы і глыбокія ямы.

Перш чым заходзіць у ваду, трэба паназіраць, як яна выглядае. Калі колер і пах вады не такія, як звычайна, лепш устрымацца ад купання.

Таксама дзеці павінны цвёрда засвоіць наступныя правілы:

гульні на вадзе небяспечныя (нельга, нават гуляючы, "тапіць" сваіх сяброў ці "хавацца" пад вадой);

катэгарычна забараняецца скакаць у ваду ў не прызначаных для гэтага месцах;

нельга ныраць і плаваць у месцах, зарослых багавіннем;

не варта далёка заплываць на надзіманых матрацах і кругах;

не варта клікаць на дапамогу жартам.

Бяспечныя паводзіны ў лесе

Прагулка ў лес - гэта вельмі добры адпачынак, які ўмацоўвае здароўе, знаёміць дзіця з роднай прыродай. Але ёсць некаторыя правілы, з якімі дарослыя павінны абавязкова азнаёміць дзіця, бо лес можа ўтойваць у сабе небяспека.

Раскажыце дзіцяці пра атрутныя грыбы і расліны, якія растуць у лесе, на палях і лугах. Растлумачце, што трэба быць асцярожнымі і адвучыцца ад шкоднай звычкі спрабаваць усё запар (ягады травінкі). Для замацавання ведаў карысна выкарыстоўваць настольныя гульні-класіфікацыі, які адпавядае наглядны матэрыял, а ў летні сезон падчас прагулкі ў лес паказаць атрутныя расліны і грыбы «ў жывую».

Неабходна развіваць у дзяцей патрэбнасць у зносінах з бацькамі, уменне перамагчы сарамлівасць падчас звароту да дарослых пры з'яўленні сімптомаў атручвання.

Нагадвайце дзіцяці, што яму ні ў якім разе нельга хадзіць па лесе аднаму, трэба трымацца заўсёды побач з бацькамі. Але што рабіць, калі ён нечым захапіўся і не заўважыў, як заблудзіўся? Растлумачце дзіцяці, што не трэба паддавацца паніцы і бегчы куды вочы глядзяць. Як толькі страціў бацькоў, трэба крычаць гучней, каб можна было знайсці адзін аднаго па голасе, і заставацца на месцы. Маляня павінна цвёрда ведаць, што яго абавязкова будуць шукаць.

НЕДОПУСТИМО ОСТАВЛЯТЬ ДЕТЕЙ БЕЗ ПРИСМОТРА.

ВЫ НЕСЕТЕ УГОЛОВНУЮ ОТВЕТСТВЕННОСТЬ ЗА ОСТАВЛЕНИЕ МАЛОЛЕТНИХ ДЕТЕЙ В ОПАСНОСТИ

За последние месяцы увеличилось количество несчастных случаев с участием детей, которых родители оставляли одних на улице или дома. Дети не всегда осознают опасности, которые их поджидают, поэтому чаще всего несчастные случаи происходят именно с ними.
Кодексом Республики Беларусь о браке и семье закреплена обязанность родителей осуществлять защиту прав и интересов детей, а также заботиться о физическом, духовном и нравственном развитии детей, об их здоровье, образовании и подготовке к самостоятельной жизни. Родители являются законными представителями своих несовершеннолетних детей и выступают в защиту их прав и законных интересов в отношениях с любыми лицами и организациями, в том числе в судах, без специального полномочия.

Родителям необходимо помнить, что за оставление ребенка в опасности предусмотрена уголовная ответственность в соответствии со ст. 159 Уголовного Кодекса Республики Беларусь.

Статья 159 «ОСТАВЛЕНИЕ ДЕТЕЙ В ОПАСНОСТИ»

1. Неоказание лицу, находящемуся в опасном для жизни состоянии, необходимой и явно не терпящей отлагательства помощи, если она заведомо могла быть оказана виновным без опасности для его жизни или здоровья, либо жизни или здоровья других лиц, либо несообщение надлежащим учреждениям или лицам о необходимости оказания помощи — наказываются общественными работами, или штрафом, или исправительными работами на срок до одного года.
2. Заведомое оставление без помощи лица, находящегося в опасном для жизни и здоровья состоянии и лишенного возможности принять меры к самосохранению по малолетству, старости, заболеванию или вследствие своей беспомощности, в случаях, если виновный имел возможность оказать потерпевшему помощь и был обязан о нем заботиться, — наказывается арестом или ограничением свободы на срок до двух лет.
3. Заведомое оставление в опасности, совершенное лицом, которое само по неосторожности или с косвенным умыслом поставило потерпевшего в опасное для жизни или здоровья состояние, —
наказывается арестом на срок до шести месяцев или лишением свободы на срок до трех лет.

Мамы, папы, бабушки, дедушки, старшие братья и сёстры!

Ни в коем случае не оставляйте малышей без присмотра!

«Воспитание любви к малой Родине»

С чего начинается Родина?

С картинки в твоём букваре,

С хороших и верных товарищей,

Живущих в соседнем дворе.

А может, она начинается

С той песни, что пела нам мать,

С того, что в любых испытаниях

У нас никому не отнять.

М.Л. Матусовский.

Детство – ответственный этап в становлении личности и ее нравственной сферы. Понятие патриотизма многообразно по своему содержанию – это и уважение к культуре своей страны, и ощущение неразрывности с окружающим миром, и гордость за свой народ и свою Родину.

Ребенок с первых лет жизни должен сердцем и душой полюбить свой родной край, культуру, испытывать чувство национальной гордости, что называется «пустить корни в родную землю».

Любовь к Родине начинается у ребенка с отношения к семье, к самым близким людям – к матери, отцу, бабушке, дедушке. Это корни, связывающие его с родным домом и ближайшим окружением; с восхищения тем, что видит перед собой малыш, чему он изумляется и что вызывает отклик в его душе.

Есть Родина большая и родина малая. Большая Родина – это наша необъятная страна Беларусь. А малая родина – это место, где человек родился и живет. Для нас этой родиной является наш славная деревня - Хальч.

Сейчас модно и пользуются спросом поездки за границу для отдыха в

период отпуска, все стремятся в дальние места. И так складывается, что дети

больше знают о других странах, чем о родной стороне, где они родились, и живут. А попробуйте организовать поездки, экскурсии по родному краю. Вы удивитесь сами, и обогатите внутренний мир вашего ребёнка открывшимися возможностями. Красота природы, богатое историческое прошлое и настоящее края, таланты народа, его уникальные умения в прикладном народном творчестве, настоящая кладовая познаний родного края. Есть современное хорошее понятие как сельский туризм. Как раз он и помогает открывать уникальные стороны жизни родного края.

Уважаемые родители! Поставьте своей целью воспитать у своих детей любовь к своей деревне, родному краю, стране. Но прежде вам самим необходимо изучить его историю, посетить музеи и памятные места.

Воспитание детей – дело не только нас, воспитателей и педагогов. Неотъемлемой частью в этом деле является личный пример родителей. Вы, уважаемые родители – первые воспитатели ребёнка. Поэтому, в выходные дни совершайте с детьми экскурсии по памятным местам. Ведь малая родина - это всегда близкий нашему сердцу край. Пусть он станет таким и для наших детей. К. Паустовский говорил: «Человеку нельзя жить без родины, как нельзя жить без сердца», нельзя любить то, чего не знаешь. Поэтому наша задача – научить детей любить свой край, а, следовательно, больше узнавайте о нём, умейте ценить его историю.

Уважаемые родители!

Любите свой край! И свою любовь к нему передавайте детям.

Берегись клещей!

Вялікдзень - гэта найважнейшае свята ў хрысціянскім календары, і наша задача ў дзіцячым садку далучыць дзяцей да вытокаў нацыянальнай культуры, выхаваць любоў да культуры свайго народа, звычаяў, абрадаў, традыцыям, а таксама навучыць рыхтавацца да святкавання дня ўваскрашэння Хрыстова.
У сувязі з гэтым у нашай групе мы правялі некалькі заняткаў, якія непасрэдна тычацца падрыхтоўкі да свята Вялікадня. Дзецям было расказана аб паходжанні свята, яго гісторыі, мы пагаварылі аб тым, як у сем'ях дзяцей спраўляюць Вялікдзень, і якія традыцыі неабходна выканаць у гэты дзень.
Адной з галоўных традыцый свята з'яўляецца ўпрыгожванне курыных яйкаў. З дзецьмі мы таксама ўпрыгожылі яйкі. Мы гулялі ў традыцыйныя велікодныя гульні.
Гульня «ў катачкі»

Стагоддзямі каханай велікоднай гульнёй было катанне яйкаў. Уладкоўвалі гэтую гульню так: усталёўвалі драўляны або кардонны «каток» і вакол яго вызвалялі роўнае месца, на якім раскладвалі фарбаваныя яйкі, цацачкі, немудрагелістыя сувеніры. Гуляючыя дзеці падыходзілі па чарзе да «катка» і кацілі кожны сваё яйка. Выйгрышам станавіўся той прадмет, якога яечка закранула.
Можна катаць яйкі і па зямлі, узлезшы на пагорак або невялікі ўзгорак. Катаць можна звычайныя яйкі або размаляваныя драўляныя - «пісанкі».
Гэтую забаву вельмі любяць малыя, асабліва, калі, выбіўшы размаляванае яйка, яго потым можна ўзяць сабе ў падарунак.

Чоканне яйкамі.
Гэта таксама старадаўняя забава: стукаючы тупым ці вострым канцом фарбаванага яйка яйка суперніка, чалавек імкнецца выйграць як мага больш цэлых яйкаў. Калі яйка трэснула - прайграў!

Бацькі нашай групы таксама прынялі удзел у арганізацыі выставы "Вялікдзень, Вялікдзень, найвялікшы дзень..!"

Засваенне дзецьмі беларускай мовы ажыццяўляецца ў спецыфічнай сітуацыі руска-беларускага блізкароднаснага двухмоўя. Для большасці дашкольнікаў першай мовай, на якой яны вучацца гаварыць і думаць, з'яўляецца руская. У той жа час, дзеці даволі рана далучаюцца да беларускай мовы, чуючы яе па радыё, тэлебачанні, ад дарослых і ў дзіцячым садзе, на асобных занятках. Аднак, беларускамоўнае асяродзе ў дашкольнікаў адсутнічае. Больш за тое, дзеці могуць карыстацца рускай мовай нават тады, калі да іх звяртаюцца па-беларуску, ведаючы, што іх разумеюць. Такім чынам, маўленчыя сітуацыі, у якіх аказваюцца дзеці, не ствараюць у іх жыццёвай неабходнасці размаўляць па-беларуску. З іншага боку, стыхійнае авалоданне беларускай мовай прыводзіць да змешвання рускага і беларускага маўлення дзяцей. Такім чынам, гэта патрабуе спецыфічных падыходаў да навучання дзяцей беларускай мове.

Творы фальклору сваім зместам і формай найлепшым чынам дапамогуць ў гэтым. Паступова яны ўводзяць малога ў стыхію народнага слова, раскрываюць яго багацце і прыгажосць. З'яўляюцца ўзорам прыгажосці мовы і народныя казкі, якія спрыяюць засваенню ўсіх формаў мовы, даюць магчымасць выпрацоўкі ў дзяцей ўласных моўных навыкаў. Зараз дадзеная праблема становіцца яшчэ больш актуальнай - недахоп часу ў бацькоў. Адсутнасць актывізацыі беларускай мовы з боку бацькоў прыводзіць да праблем развіцця маўлення дзяцей. На жаль, дзіця больш часу праводзіць за кампутарам, чым у жывым асяроддзі.

З прычыны гэтага, творы народнай творчасці практычна не выкарыстоўваюцца нават ў малодшым узросце. Дашкольны ўзрост – гэта перыяд актыўнага засваення дзецьмі гутарковага маўлення, станаўлення і развіцця ўсіх бакоў мовы: фанетычнай, лексічнай, граматычнай. Паўнавартаснае валоданне роднай мовай у дашкольным дзяцінстве з'яўляецца неабходнай умовай для разумовага, эстэтычнага, маральнага выхавання дзяцей. Чым раней дзеці чуюць беларускую мову, тым вальней яны будуць карыстацца ей ў далейшым. Але жыццё ў рэчышчы народнай культуры не можа быць навязана бацькам. Яно можа быць толькі вынікам натуральнага выбару кожнага чалавека, які бачыць менавіта ў гэтым карысць для дзяцей і адчувае пульс роднай культуры ў самім сабе. Дзяцінства немагчыма ўявіць без казкі, таму што слухаць казкі, якія табе расказваюць тата і мама, бабуля ці дзядуля, ці добрая выхавацелька, калі бацькоў няма побач гэта адно з правоў дзіцяці, запісаных у Канвенцыі аб правах дзіцяці. У ёй сказана, што дзіця мае права на зносіны і на ўвагу, на паўнавартаснае развіццё, на выражэнне сябе, на адпаведную свайму ўзросту і зразумелую ў гэтым узросце інфармацыю, а таксама на вывучэнне культуры свайго народу. Усё гэта ёсць у казках.

Казкі вучаць і перасцерагаюць, казкі звязваюць нашых пра-прадзедаў ды пра-прабабуляў з намі. Казкі – гэта ўтульны сямейны вечар, калі клопаты вялікага свету засталіся за сценамі Вашага дому, а Вы і Ваш час належаць толькі Вашым дзецям. Калі мы гаворым пра Канвенцыю аб правах дзіцяці, у першую чаргу мы думаем пра глабальныя рэчы: пра мір, пра вайну, пра адукацыю, пра ежу, пра жытло і здароўе. Бясспрэчна, гэта вельмі важна. Але Ваша ўвага, Вашы абдымкі, Ваша сіла і абарона, Ваша пяшчота і клопат вельмі патрэбныя Вашым дзецям.

Казкі – гэта цэлы чароўны свет, у якім Вы падарожнічаеце разам, трымаючыся за рукі. Свет, у якім Ваша дзіця можа стаць веліканам і навучыць Вас, дарослага чалавека, чаму-небудзь новаму.

Размаўляйце, чытайце казкі сваім дзецям на беларускай мове. А мы вам у гэтым дапапожам.

Адным з самых галоўных хрысціянскіх свят у Беларусі з'яўляецца Вялікдзень (ці Вялікдзень). Гэта свята звязана з вялікай колькасцю самых розных абрадаў і традыцый, многія з якіх выконваюцца і зараз.

Ужо больш за 2 тысячы гадоў у гэты дзень адзначаецца ўваскрашэнне Ісуса Хрыста. Гэтаму важнаму для вернікаў дню спадарожнічае і заканчэнне строгага посту. На Вялікдзень прынята пячы кулічы, рабіць паску і фарбаваць яйкі – гэта абавязковыя атрыбуты свята. А яшчэ пажадана ў гэтае свята наведаць усяночную службу і ўбачыць хрэсны ход - відовішча сапраўды зачаравальнае.

Падрыхтоўка да Вялікадня заўсёды пачыналася загадзя. За тыдзень да свята вернікі адзначалі Вербную нядзелю - дзень, калі свяцілі галінкі вярбы. Наогул, увесь тыдзень перад Вялікаднем называўся вербным. Асвячонай вярбой лёгенька білі ўсіх чальцоў сям'і са словамі «Не я б'ю, вярба б'е, за тыдзень вялікдзень» або «Верба крыж б'е да слёз, не я б'ю, вярба б'е, няхай на здароўе жыве!» Потым гаспадар абыходзіў сваю гаспадарку і ўторкваў галінку вярбы ў шчыліны і тры разы хвастаў усіх хатніх жывёлін. З галінкамі вярбы абыходзілі поле і агарод, утыкаючы іх у зямлю. Лічылася, што яны будуць ахоўваць здароўе і дабрабыт сям'і, а таксама засцерагаць ад усялякіх бед і непрыемнасцяў. Напрыклад, падчас навальніцы асвечаныя галінкі вярбы ставілі на акно, каб адвесці ўдары маланкі.

Увесь вербны тыдзень быў напружаны, асабліва для жанчын. Трэба было нарыхтаваць вельмі шмат ежы, бо заканчваўся пост. Сярод абавязковых страў былі фарбаваныя яйкі, кулічы і паска. З асаблівай дбайнасцю прыбіраўся дом: мылі падлогі, сцены, лаўкі, стараліся пабяліць печ. У чацвер усе хадзілі ў лазню - нездарма гэты дзень называўся чысты чацвер. У ваду клалі срэбную манету - лічылася, што тады чысціня і здароўе захаваецца на ўвесь год.

Пятніца лічылася спрыяльным днём для выпечкі чорнага хлеба. У суботу ж уся прыгатаваная ежа складалася ў плецены кошык, які неслі асвячаць у царкву. У царкву ішлі ўсе дарослыя, дамы заставаліся толькі дзеці і старыя. На ўсяночную стараліся апрануцца як мага прыгажэй і святочней. Існавала прымета, што першы чалавек, які ўваходзіць у вуліцу пасля ўсяночнай службы, будзе самым удачлівым і шчаслівым.

Асвячаць неслі не толькі паску, кулічы і яйкі, свяцілі тварог, мяса, некаторыя прыносілі нават гародніну і каўбасу. Яйкі фарбавалі ў асноўным у цыбульнай шалупіне. Калі кошык прыносілі з царквы, то асвячонае яйка клалі ў ваду, якой потым мыліся. Дзяўчаты ж гладзілі твар гэтым яйкам, каб быць прыгожымі і здаровымі.

Першым, што павінны былі паспрабаваць усё, якія сабраліся за святочным сталом, было асвечанае яйка. Яго разразалі на кавалачкі, і кожны член сям'і павінен быў з'есці кавалачак. У першы дзень Вялікадня ніхто не пазычаў грошы, гэта лічылася дрэннай прыметай.

Любімай забаўкай на Вялікдзень была гульня ў біткі: правяралі, чыё яйка мацней. Акрамя таго ў некаторых рэгіёнах кахалі катаць яйкі: калі якое кацілася з грудка яйка збівала іншае, то гулец забіраў яго сабе.

Увечары па хатах хадзілі валачобнікі і спявалі велікодныя песні, у якіх усхвалялі гаспадароў, жадалі ім шчасця і дабра. Вітацца на Вялікдзень было не прынята, трэба было казаць: «Хрыстос уваскрэс!», а адказвалі на гэта «Сапраўды ўваскрэс!»

В период с 3 по 7 апреля 2023 года на территории Республики Беларусь проходит профилактическая акция «Дом без насилия!»

Цель акции — вовлечение широких слоев населения в оказание помощи и содействия государственным органам в решении проблем бытового насилия и семейного благополучия.

Проведение акции позволит привлечь внимание население, всех заинтересованных к проблеме домашнего насилия, расширить возможности по оказанию помощи его жертвам, так как цель акции - вовлечение широких слоев населения в оказание помощи и содействия государственным органам в решении проблем домашнего насилия с применением к лицам асоциального поведения мер индивидуальной профилактики правонарушений.
Практические советы по предупреждению домашнего насилия.

Не молчите! Звоните на горячие линии, обращайтесь в государственные учреждения (территориальный орган внутренних дел, учреждение здравоохранения, центры дружественные подросткам, территориальные центры социального обслуживания населения).
Обращайте внимание на «маркеры» насилия уже на первом этапе знакомства с молодыми людьми: запрещает ли вам мужчина видеться с подругами, ограничивает ли общение с родителями.
Присматривайтесь друг к другу заранее. Психологи утверждают: агрессия и насилие встречаются чаще в семьях, где оба партнера имеют взрывной характер, не наделены терпением, не умеют ждать и анализировать.
Не будьте равнодушными, если знаете, что кто-то из знакомых подвергается домашнему насилию, или видите его.
Обращайте внимание на насилие в отношении детей. Оно не менее важно, чем в отношении женщин, и может иметь более серьезные последствия.

Одной из глобальных проблем в области защиты прав детей признается проблема жестокого обращения с ними.
Насилие в семье существует во всех социальных группах, независимо от уровня дохода, образования, положения в обществе.
Все люди имеют право жить БЕЗ НАСИЛИЯ (Всеобщая Декларация прав человека, принята Организацией Объединенных Наций в 1948 г.)
За совершение насилия в семье предусмотрена ОТВЕСТВЕННОСТЬ, в том числе и уголовная.
Ежегодно в Беларуси регистрируется около 400 причинений легких телесных повреждений (статья 153 Уголовного кодекса Республики Беларусь, наказывается вплоть до ареста на срок до трех месяцев) со стороны членов семьи и близких.
За истязание родных, то есть умышленное причинение продолжительной боли или мучений способами, вызывающими особые физические и психические страдания потерпевшего, либо систематическое нанесение побоев к наказанию до пяти лет лишения свободы осуждается более 500 семейных «скандалистов».
Насилию, сопряженному с умышленным причинением менее тяжкого телесного повреждения (наказывается штрафом, или исправительными работами на срок до двух лет, или арестом на срок до шести месяцев, или ограничением свободы на срок до трех лет, или лишением свободы на тот же срок) подвергаются примерно 120 потерпевших, более 350 – насилию с умышленным причинением тяжкого телесного повреждения (наказывается ограничением свободы на срок от трех до пяти лет или лишением свободы на срок от четырех до восьми лет).
Ежегодно в Беларуси 150 человек (каждое четвертое убийство) погибают от рук близких людей. Убийство наказывается лишением свободы на срок от восьми до двадцати пяти лет, или пожизненным заключением, или смертной казнью.
Не допускайте насилие в любом его проявлении. Помните, каждое преступление обязательно влечет заслуженное и справедливое наказание, а сожалеть о случившемся будет уже поздно.
Профилактика насилия в семье

СЕМЬЯ – одна из величайших ценностей, созданных человечеством за всю историю существования, но не всем удается ее сохранить.

НАСИЛИЕ В СЕМЬЕ - умышленные действия физической, психологической, сексуальной направленности одного члена семьи по отношению к другому члену семьи, нарушающие его права, свободы, законные интересы и причиняющие ему физические и (или) психические страдания (Закон Республики Беларусь от 10 ноября 2008 года «Об основах деятельности по профилактике правонарушений»).

МИЛЫЕ БРАНЯТСЯ – ТОЛЬКО ТЕШАТСЯ?
БЬЕТ – ЗНАЧИТ ЛЮБИТ?

Это давно не воспринимается обществом и Законом утвердительно. Насилие в семье приводит к тяжким последствиям, в том числе непоправимым.

За совершение НАСИЛИЯ В СЕМЬЕ предусмотрена ОТВЕТСТВЕННОСТЬ, в том числе уголовная.
Ежегодно в Беларуси регистрируется около 400 причинений легкого телесного повреждения (статья 153 Уголовного кодекса, наказывается вплоть до ареста на срок до трех месяцев) со стороны членов семьи и близких.

За истязание родных, то есть умышленное причинение продолжительной боли или мучений способами, вызывающими особые физические и психические страдания потерпевшего, либо систематическое нанесение побоев к наказанию до пяти лет лишения свободы осуждается более 500 семейных «скандалистов».
Насилию, сопряженным с умышленным причинением менее тяжкого телесного повреждения (наказывается штрафом, или исправительными работами на срок до двух лет, или арестом на срок до шести месяцев, или ограничением свободы на срок до трех лет, или лишением свободы на тот же срок) подвергаются примерно 120 потерпевших, и более 350 – насилию с умышленным причинением тяжкого телесного повреждения (наказывается ограничением свободы на срок от трех до пяти лет или лишением свободы на срок от четырех до восьми лет).

Ежегодно в Беларуси 150 человек (каждое четвертое убийство) погибают от рук близких людей. Убийство наказывается лишением свободы на срок от восьми до двадцати пяти лет, или пожизненным заключением, или смертной казнью.
Не допускайте насилие в любом его проявлении. Помните: каждое преступление обязательно влечет заслуженное и справедливое наказание, а сожалеть о случившемся будет уже поздно. Остановить насилие в Ваших силах.

НЕ ДОПУСТИТЬ НАСИЛИЯ – СОХРАНИТЬ СЕМЬЮ!

Все люди имеют право на жизнь БЕЗ НАСИЛИЯ (Всеобщая Декларация прав человека, принята Организацией Объединенных Наций в 1948 г.)

ДОМАШНЕЕ НАСИЛИЕ – ЭТО НАРУШЕНИЕ ПРАВ ЧЕЛОВЕКА.

В подавляющем большинстве случаев жертвами насилия в семье становятся женщины. В супружеских или партнерских отношениях могут присутствовать как все виды насилия, так и некоторые из них. Все пары и семьи спорят, но спор может перерасти в ДОМАШНЕЕ НАСИЛИЕ, если Ваш партнер выбирает насильственные способы разрешения конфликта.

Как не стать жертвой домашнего тирана? Что делать, если в Вашей семье уже имеет место насилие?
1. Если сложилась критическая ситуация, то постарайтесь незамедлительно покинуть квартиру.
2. Попросите соседей, которым Вы больше других доверяете, чтобы они вызывали милицию, если услышат из Вашей квартиры крики.

3. В случае же, если Вы не можете выйти из квартиры, необходимо:

запереться в ванной с телефоном и попытаться вызвать милицию;
позвонить друзьям или соседям и попросить их прийти на помощь;
открыть окна, попытаться привлечь внимание прохожих;
если Вам удалось попасть на лестничную площадку, то звоните во все двери, зовите на помощь. Даже если никто не выйдет, это может остудить нападающего, а у Вас будут свидетели в случае, если вы обратитесь в милицию.

Скарбы мовы, скарбы пазнання, скарбы навакольнага свету расчыняюцца тым, хто шчыра любіць і глыбока вывучае родную мову, літаратуру, культуру.

Паважаныя бацькі, дапамажыце нам далучыць дзяцей да роднай, беларускай мовы! Давайце разам падумаем, як захапіць дзіця, каб яму захацелася вывучыць родную мову.

Хтось, магчыма, не вывучаў мову ў школе ці не карыстаецца ёю ў жыцці, пакуль ведае абмежаваную колькасць слоў, але ж хоча узбагаціць слоўнікавы запас і зацікавіць астатніх. Дзесь ці ж трэба пачынаць! Напрыклад, пачніце з прывітання ці развітання па-беларуску. Да ўніверсальных вітанняў належаць: вітаю, прывітанне, здрастуйце, добрага здаровейка. Ці вітальныя выразы ў дачыненні да часу: добрай(-ае) раніцы,добрага ранку, дабранак, добры дзень (дзянёк), добры вечар (вечарок), добрай ночы (ночкі).

Формы развітання: да пабачэння, да сустрэчы, да скорага, шчасліва заставацца, заставайцеся здаровыя, бывайце здаровыя, шчаслівай дарогі або лёгкай дарогі.

Ветлівасць

Ветлівымі словамі дарослыя і дзеці карыстаюцца амаль штодня. Давайце праверым свае веды і пакажам прыклад ветлівых паводзін дзецям:

Дзякуем

Сардэчна дзякую! Я ўдзячны (удзячна) Вам! Дзякуй за дапамогу! Дзякуй за ўсё!

Просім прабачэння

Прабачце, калі ласка! Я прашу прабачэння! Вельмі шкадую, што нарабіў Вам клопату. Не сярдуйце, так атрымалася. Даруйце, мне вельмі непрыемна.

Радуемся

Вельмі добра! Цудоўна! Выдатна! Вось здорава! Якое шчасце! Вось гэта навіна! Мне вельмі прыемна! Я задаволены (задаволена)! Вы мяне ўзрадавалі! Мне гэта даспадобы! Гэта самая шчаслівая хвіліна ў маім жыцці! Я вельмі рады (рада)!

Жадаем

Жадаю шчасця! Каб Вы здаровы былі і радаваліся! Хай Вас Бог беражэ! Хай Вам шчасціць! Хай будуць здаровы Вашы родныя! Расці дужы (дужая) ды вялікі (вялікая)! Хай здзейсняцца ўсе спадзяванні! Бывайце здаровы, жывіце багата! Добрай дарогі! Хай усё будзе добра! Хай Вам лёс не здрадзіць!

Імёны

Для бацькоў імя сына ці дачкі — самае пяшчотнае і мілагучнае. Кожнае дзіця любіць, каб да яго звярталіся неяк асабліва. Камусьці падабаюцца памяншальныя ласкавыя формы імя, камусьці — толькі поўныя. Дзецям будзе цікава на некалькі хвілін акунуцца ў мінулае нашай краіны і даведацца, якія імёны існавалі раней на Беларусі.

Безумоўна, аснова выхавання чалавека закладваецца ў сям'і. Патрыятычнае выхаванне, цікавасць да духоўнага пачатку нашага жыцця таксама павінны пачынацца ў сям'і. Але ўмоў для гэтага сёння, на жаль, мала. І справа тут не ў адсутнасці ў бацькоў часу для педагагічных гутарак са сваімі дзецьмі, а ў нашым жаданні ахаваць іх ад цяжкіх задач, працы, духоўных высілкаў. Кожная сям'я - гэта свой замкнёны свет і сваё жыццё, свае радасці і смутку, клопаты і традыцыі, свой побыт. .
У сучаснай сям'і вялікую частку часу дзіця мае зносіны з мамай. Менавіта з ёй складаюцца даверныя адносіны, абмяркоўваюцца трывогі, пытанні, патрэбы. Аднак для дзяцей не менш важна і зносіны з татам. Чым часцей бацька мае зносіны з дзіцем, тым больш цеснымі становяцца эмацыйныя сувязі, а чым раней бацька далучаецца да догляду за малым, тым мацней і глыбей яго бацькоўскія пачуцці.
Устаноўлена, што ў сем'ях, у якіх бацькі марнуюць шмат часу на размовы, гульні з дзецьмі, дзеці лепш развіваюцца. Аднак даказана, што дзеці, пазбаўленыя магчымасці мець зносіны з бацькамі або з адным з іх, валодаюць падвышанай адчувальнасцю, маюць цяжкасці ў наладжванні кантактаў з аднагодкамі. Сур'ёзную небяспеку для развіцця дзіцяці ўяўляе адсутнасць эмоцый, ласкі, цеплыні пры хай нават і паўнавартасным задавальненні яго фізіялагічных патрэбаў. Толькі сталыя зносіны бацькоў з дзіцем спрыяе ўсталяванню глыбокіх эмацыйных сувязяў, нараджае ўзаемную радасць.
Выхаванне дзяцей у любові і павазе да бацькоў, шанаванні продкаў - адна з вядучых ідэй педагогікі. Іншая ідэя - гадаваць будучага сем'яніна з малых гадоў шляхам фарміравання станоўчых маральных якасцяў (працавітасці, памяркоўнасці, падатлівасці, стараннасці, сціпласці, сумленнасці).
Спецыяльныя сацыялагічныя і псіхолага-педагагічныя даследаванні паказалі, што сям'я і дзіцячы сад, маючы свае асаблівыя функцыі, не могуць замяніць адзін аднаго і павінны ўзаемадзейнічаць ў імя паўнавартаснага развіцця дзіцяці.
Рэкамендацыі для бацькоў.
Калі ў дзяцінстве дзіця адчуваў пачуццё жалю да іншага чалавека, радасць ад добрага ўчынку, гонар за сваіх бацькоў, захапленне ад судотыку з выдатным подзвігам, ён набыў эмацыйны вопыт. Тым самым будуць пабудаваны шляху для асацыяцый эмацыйнага характару, а гэта з'яўляецца асновай, падмуркам больш глыбокіх пачуццяў, умовай паўнавартаснага развіцця чалавека.
• Выхаванне маленькага патрыёта пачынаецца з самага блізкага для яго - роднай хаты, вуліцы, дзе ён жыве, дзіцячага саду.
• Звяртайце ўвагу дзіцяці на прыгажосць роднага горада
• У час прагулкі раскажыце, што знаходзіцца на вашай вуліцы, пагаворыце пра значэнне кожнага аб'екта.
• Дайце ўяўленне аб рабоце грамадскіх устаноў: пошты, крамы, бібліятэкі і г.д. Паназірайце за працай супрацоўнікаў гэтых устаноў, адзначце каштоўнасць іх працы.
• Разам з дзіцем прымайце ўдзел у працы па добраўпарадкаванні і азеляненні свайго двара.
• Пашырайце уласны кругагляд
• Вучыце дзіцяці правільна ацэньваць свае ўчынкі і ўчынкі іншых людзей.
• Чытайце яму кнігі пра радзіму, яе героях, пра традыцыі, культуры свайго народа
• Заахвочвайце дзіцяці за імкненне падтрымліваць парадак, прыкладныя паводзіны ў грамадскіх месцах.

"ВУЧЫМ РОДНУЮ МОВУ"

ВЕЛЬМІ ВАЖНА навучыць сённяшніх дзяцей з павагай ставіцца да беларускай мовы, а таксама бегла на ёй размаўляць. Яны мала чуюць родную мову ў шырокім ужытку, а таму маюць бедны слоўнікавы запас, іх маўленне знаходзіцца пад уплывам рускай мовы. Хоць наша ўстанова i з’яўляецца рускамоўнай, але мы шмат увагi ўдзяляем развiццю менавіта беларускага маўлення дзяцей.
Увесці рускамоўных дзяцей у атмасферу жывога беларускага слова, далучыць іх да багацця роднай мовы, адчуць яе прыгажосць, мелодыку, своеасаблівасць нам дазваляюць фальклорныя і лепшыя класічныя творы для маленькіх дзяцей: калыханкі, забаўлянкі, песенькі, казкі, вершы і інш. Гэта робіцца з мэтай развіцця першапачатковых навыкаў разу- мення мовы, умення паўтараць за выхавальнікам і па меры магчымасці самастойна ўзнаўляць узоры беларускага маўлення (асобныя словы, кароткія забаўлянкі, песенькі, лічылкі і г.д.), што служыць фарміраванню ў іх пачуццёвай асновы руска-беларускага двухмоўя.
Фарміраванне гутарковага беларускага маўлення з дзецьмi мы вядзём па наступных на- прамках:
развіццё маўлення ў працэ се штодзённых узаемаадносінаў выхавальніка з дзецьмі ў роз- ных відах дзейнасці;
заняткi па развіццi беларускага маўлення;
самастойная маўленчая дзейнасць дзяцей.
Так, пры навучаннi дашкольнікаў малодшага ўзросту выхавальнiкi асаблiвую ўвагу ўдзяляюць рэпрадуктыўнаму беларускаму маўленню (завучванне і ўзнаўленне кароткіх паэтыч- ных твораў), з дзецьмі сярэдняга ўзросту ажыццяўляюць навучанне прадуктыўнаму маўленню, г.зн. уменню будаваць самастойныя па змесце і форме выказванні на беларускай мове (расказванне па карціне, пра цацку або прадмет, з асабістага вопыту). У адпаведнасці з вучэбнай праграмай з дзецьмi сярэдняга i старэйшага ўзросту адзін раз на тыдні праводзім заняткі па развіцці беларускага маўлення, на якіх выхавальнікі актыўна выкарыстоўваюць ды- дактычныя і народныя гульні, малыя формы фальклору, народныя казкі, апавяданні, вершы, загадкі і паданні, інсцэніруюць казкі, вершы і г.д